Dolls of the World Mexican Barbie 1989

Uff wreszcie uporałam się z migracją na Bloggera. Trochę mi zeszło, bo musiałam ręcznie przenieść każdy wpis, akapit po akapicie, zdjęcie po zdjęciu. Teraz już tylko muszę wybrać odpowiedni motyw, ale to już jedynie kosmetyka. Za to angielski blog nadal w rozsypce, ale wszystko w swoim czasie, a w ramach małej przerwy publikuję nowy wpis, który miałam już przygotowany przed tym całym zamieszaniem z zamknięciem Blox’a. A więc do dzieła! 

 

Odkąd ktoś sprzątnął mi sprzed nosa Peaches’n Cream AA Barbie latem ubiegłego roku, regularnie zaglądałam na eBay’a w poszukiwaniu kandydatki na moją pierwszą lalkę o rysach Spanish 1982. Niestety moje faworytki są lalkami cenionymi, więc czekałam na okazję życia, a w międzyczasie skupiłam się na Teresce 1990. W ostatniej fazie eliminacji w szranki stanęły Włoszka 1992 i Meksykanka 1995, wiadomo kto wygrał, ale Meksykance nie odpuszczę i już czynię starania by do Włoszki dołączyła. Tymczasem, ilekroć wyszukiwałam zdjęcia Tereski Meksykanki, na radarze pojawiała się również jej starsza rodaczka z roku 1989 / 1988. Lalka podbiła moje serce tak, że przez chwilę rozpatrywałam opóźnienie kupna Tereni na rzecz tejże Meksykanki, ale zdecydowałam się trzymać mojego postanowienia. Terenia i tak już za długo czekała w kolejce. Jednak Meksykanka ’89 chyba była mi przeznaczona, bo jedna z moich czytelniczek – Milena podesłała mi linka z licytacją na Allegro. Lalka z tej aukcji Meksykanką nie była, tylko Wedding Day Midge (w tle słychać westchnięcie), ale ja oczywiście musiałam zobaczyć całą ofertę Właścicielki Midge i … wpadłam po uszy! No którą wybrać?! Owa Pani wystawiła na sprzedaż dużo lalek, a mnie zainteresowało aż 5. Ostatecznie do ringu stanęły Meksykanka i Midge, a na korzyść Meksykanki przemawiał jej kompletny strój, w który ubrana była lalka kilka aukcji poniżej. 

Ostatnio wspominałam, że Mattel chyba bardzo lubi Włochy, ale Meksyk jeszcze bardziej, bo Barbie powraca do tego kraju co kilka lat prezentując różne aspekty kulturowe tego kraju (uwaga na rozbieżności w datach, nie posiadam pudełek, więc sugerowałam się datami, które podpowiadał mi wujek Google i do końca nie jestem pewna czy oznaczają one rok produkcji czy wydania na rynek). Trochę się zagubiłam w gąszczu meksykańskich winylówek, więc w tym wpisie skupię się tylko na wydaniach z ery superstar, a współczesne wypusty zostawię sobie na inną okazję. Moja Meksykanka 1989 jest pierwszą przedstawicielką tego kraju. W 1992 roku Meksyk odwiedziła Tereska jako Fantastica Barbie, w 1993 jako Festiva Barbie, a następnie w 1995 pod szyldem Dolls of the World. W międzyczasie na rynek wyszła też Quinceanera Teresa 1994 mająca nawiązywać do ważnego wydarzenia w życiu latynoskich dziewcząt jakim są 15 urodziny. Jeśli którąś pominęłam, dajcie znać – trochę się ich przewinęło w historii Barbie.

Źródło: https://barbie.mattel.com/shop/en-us/ba/barbie-dolls-of-the-world-north-america/mexican-barbie-doll-1st-edition-1917

Źródło https://www.flickr.com/photos/66211003@N04/6029602922/in/photostream/

Źródło http://barbiecollectors.altervista.org/90s/1993.html

Źródło https://pl.pinterest.com/pin/439382507386845810/?lp=true

Źródło: https://www.amazon.com/Mattel-Mexican-Barbie/dp/B000P0ZOPQ

Powracając do mojej Meksykanki, to została ona odlana na bazie headmoldu Spanish 1982. Mold ten ma z założenia wnieść nieco więcej różnorodności etnicznej i jest on bardzo plastyczny. Spanish 1982, określany również mianem Hispanic, stał się twarzą dla latynoskiej Teresy, czarnoskórej Christie, no i nie zapomnimy o Dee Dee – dla wielu to właśnie z tą postacią headmold Spanish 1982 kojarzy się najbardziej, zaś pierwszą lalką na nim odlaną była Spanish Barbie 1982. Po drodze Mattel wydał też kilka pięknych Barbie AA, a wśród nich takie gwiazdy jak wcześniej wspomniana Peaches’n Cream AA, Crystal Barbie AA, Jewel Secrets AA i moje największe faworytki – Magic Moves AA oraz Twirly Curls – obie! Spanish 1982 obrywa za swój perkaty nosek tak samo jak Teresa 1990 za szczękę. Mnie jednak osobiście nos Meksykanki bardzo przypadł do gustu, sama w tej kwestii zostałam hojnie obdarzona przez naturę i często żartuję, że „mam czym oddychać”, więc taka „nosata” lalka z miejsca zyskała moją sympatię! W twarzy Meksykanki podoba mi się absolutnie wszystko – jej cynamonowa cera, duże orzechowe oczy z minimalnym zielonym makijażem, koralowe usta i zalotnie podkreślone kości policzkowe! Lalka jest cudna! Kolorem „skóry” przypomina mi nieco Marokankę, jednak karnacja Meksykanki ma nieco cieplejszą barwę. 

Włosy Meksykanki to kanekalon, który po odwinięciu lalki z folii bąbelkowej odsłonił całą swoją dzikość, a także brak jakiegokolwiek kontaktu ze szczotką! Loki zachowały po części swój fabryczny skręt, ale były jednocześnie potwornie rozczochrane. Cóż, zważywszy na fakt, że lalka ma równo 30 lat, nie ma się czemu dziwić. Włosy więc wymyłam w ciepłej wodzie, nałożyłam odżywkę i jeszcze mokre przeczesałam grzebieniem o szerokim rozstawie ząbków. Później uczesałam włosy lalki jeszcze raz mokrym grzebieniem (tym samym), żeby loki zgrupowały się zgodnie z pierwotnym założeniem. Zastanawiam się nad pójściem za radą A Thousand Splendid Dolls i użyciem mocno rozcieńczonego żelu do włosów, bo na mokro loki prezentowały się po prostu zabójczo, gdy wyschły napuszyły się nieco. Żel do włosów dopisałam do listy zakupów, a rezultatami eksperymentu podzielę się niebawem. Przy bliższych oględzinach okazało się, że skrętna talia Meksykanki nie jest już skrętna. Być może coś się przyblokowało, ale oszczędziłam Meksykance turnusu rehabilitacyjnego z obawy, że ją uszkodzę. Natomiast zaskoczeniem było dla mnie, że jej nogi zginają się na trzy, a nie na dwa, bo zaokrąglone stópki by na to nie wskazywały. No cóż, nadal się uczę.

Meksykanka przybyła do mnie w stroju zastępczym – w sukience uszytej z … rękawicy kuchennej! No dosłownie! Sukienka była sztywna, wewnątrz posiadała inny wzorek niż na zewnątrz, a spomiędzy dwóch warstw materiału w miejscu, w którym szwy odmówiły dalszej posługi na wierzch zaczęła się już wydostawać gąbeczka. Należą się tu ukłony za pomysłowość, ale w oryginalnym stroju Meksykance jest ładniej, więc gdy już całkiem wyschła, szybko go przywdziała. Ten strój jest prosty, a jednocześnie znakomicie dopracowany i … ciekawy. Meksykanka lubi wielowarstwowość, więc na białą sukienkę wykończoną koronką założyła czerwoną spódnicę! Hmmmm! Górna część białej sukienki (halki?) to zgrabna, marszczona bluzeczka z kwiatową naprasowanką imitującą haftowane kwiaty. Naprasowanka łuszczy się nieznacznie na zgięciach, ale zważywszy na swój wiek, jest bardzo wytrzymała. Czerwona spódnica uszyta jest z ciężkiego, sztywnego poliestru. Spodziewałabym się trochę zwiewniejszego materiału, ale ten przynajmniej trzyma swój kształt, spódnica wizualnie prezentuje się bardzo ładnie, a dodatkowo obszyto ją u dołu uroczą koroneczką. Dużym zaskoczeniem były dla mnie odsłonięte plecy, niestety niewidoczne bo przysłonięte włosami.

Meksykanka pogubiła większość dodatków, ale te najważniejsze zostały na swoim miejscu. Strój lalki nie byłby kompletny bez przepięknej koronkowej chusty na głowę. Chusta wykonana jest z mięciutkiej koroneczki, a najbardziej podobają mi się jej plisowane brzegi. Ktoś się naprawdę natrudził przy jej uszyciu! Bardzo zgrabnym dodatkiem jest również wstążka w wielobarwne paseczki, która, przewiązana w pasie, dodatkowo ożywia strój lalki. Cieszy mnie również niebieska biżuteria Meksykanki, a w szczególności pierścionek, którego nie spodziewałabym się u lalki używanej. Przyglądając się biżuterii, można spostrzec wytłoczony wzór, który prezentował się jeszcze lepiej na niebieskim plastikowym grzebyku wetkniętym między bujne loki Barbie. Niestety ten element zaginął, podobnie jak jej czerwone korale, zrobiłam więc swoje przy użyciu starych zapasów szklanych koralików. Nie jest to co prawda dokładnie ten rozmiar i odcień czerwieni, ale myślę, że ujdą w tłumie. Lalka przybyła w niebieskich sandałkach na szpilce, bo jej czerwone oryginalne balerinki się zagubiły, ja zaś dobrałam jej żółte – nawiązują nieco do kolorowego paseczka – szpilki jakoś mi do niej nie pasują.  Zdaje się, że w komplecie z lalką była jeszcze niebieska szczotka oraz bezużyteczny stojak z przezroczystego plastiku. Mam jeden taki i używam go jako stojaka awaryjnego, ale zawsze mnie przy tym mierzwi widok lalki przechylającej się dziwacznie, już wolę stojaki siodła, choć moje ulubione to metalowe Keiser. 

Moja kolekcja zyskała ostatnio dwa nowe headmoldy kobiece i zdaje mi się, że ilekroć zapragnę większej różnorodności w tym zakresie, znajdę ją w pięknych lalkach z serii Dolls of the World, wraz z Meksykanką posiadam ich osiem i chyba na tej liczbie nie poprzestanę. Tymczasem odstawiając Meksykankę na półkę witrynki zaczęłam się zastanawiać, która z nich jest moją ulubioną. Nie potrafię sobie na to pytanie odpowiedzieć, bo każda z nich jest inna i wspaniała, ale gdybym miała uratować z płonącego budynku zaledwie jedną, pewnie chwyciłabym moją różową od stóp do głów Super Star 1988 ze względu na wartość sentymentalną. A Wy którą spośród swoich lalek ocalilibyście przed ogniem? Pozdrawiam!