Licca-chan Yumeiro Doresu Setto 2020

Co się dzieje z tym czasem? Kurczy się niczym pranie wstawione na zbyt wysoką temperaturę! A może to nie problem wiecznego braku czasu, tylko energii? Niejednokrotnie łapię się na tym, że mam chęć ustawić scenerię, a pośród niej jedną z moich lalek i napstrykać jakieś 200 zdjęć, ale gdy pomyślę, że ledwo się z tym majdanem rozstawię, dostanę nagle pilne wezwanie i ten rozgardiasz tak będę musiała zostawić, ogarnia mnie niemoc. Cóż jednak zrobić, czasem trzeba rzucić wszystko i ratować rozprutego króliczka, znaleźć ulubionego Chase’a z Psiego Patrolu, który zaginął w akcji lub po prostu być tak na wszelki wypadek. To są sprawy o wyższym priorytecie, a ja z radością wypełniam wszystkie te niecierpiące zwłoki misje, a później już po prostu albo energia się wyczerpuje, albo nie ma dobrego światła i tak wpisy się po prostu nie piszą. Na szczęście mam kilka folderów z bardzo surowymi zdjęciami, które narobiłam latem, gdy dobre światło nie kończyło się tak szybko.

Krótko nakreślę sytuację: otóż Licca-chan dostała zaproszenie na urodziny Himari. Stroi się więc. Licca posiada przepiękne stroje! Są kolorowe i obfitujące w detale, a przy tym tak słodkie, że mogą powodować próchnicę. Jedyny problem jest taki, że są daleko, a co za tym idzie, trochę kosztują. To wręcz niesamowite, że w obecnych czasach jestem w stanie wydać więcej kasy na ciuchy dla lalek niż dla samej siebie. Ba! Za własnymi ciuchami już wcale nie chce mi się biegać i nie mogę się nadziwić, że kiedyś znajdowałam przyjemność w kupowaniu ubrań i torebek. Dziś, gdy sobie pomyślę o wejściu w ten tłum ludzi i staniu w kolejce do przymierzalni odczuwam wręcz psychiczny dyskomfort. Jakże wygodnie mi w moich dresach, które zrobiły się jeszcze bardziej wygodne od kiedy odzyskałam moje dawne kształty sprzed Młodego. Nie, zdecydowanie wolę wydawać kasę na lalki i ciuchy dla nich. Niemniej jednak, postanowiłam pewnego ciepłego, letniego dobrać się do pękającego w szwach pudełka z ubraniami dla Barbie należącego do Młodej i poeksperymentować z opcjami, które są w zasięgu ręki, których nie muszę sprowadzać prosto z Japonii.

Licca jest mniej więcej wzrostu współczesnej Stacie. Przy czym Mattel dla Stacie nie przewidział żadnych strojów dodatkowych. Dlaczego?! Przecież za starych, dobrych lat 90-tych Stacie miała ogromną garderobę! Cóż, trzeba sobie radzić z tym co się ma pod ręką. Zabrałam Stacie jej jedyny strój – rozmiarowo pasuje na Liccę, lecz stylistycznie absolutnie nie. Ubrania współczesnej Skipper mogłyby na nią pasować gdyby tylko top był topem, zamiast … częścią rompera! Skipper jest mniej więcej rozmiaru Barbie Petite, której ubrania też od biedy pasują na Liccę, taki oversize, ale znośny. Znalazłam jeszcze jedną uroczą sukieneczkę niewiadomego pochodzenia. Nosił ją jakiś klon, który już się zdążył rozpaść na części i wylądować w koszu, a ta sukieneczka jest jedyną pozostałością po nim. W połączeniu z jednym z topów Stacie prezentuje się nawet ładnie. Można więc kombinować. Tak bym mogła mierzyć Licce ciuchy, bo w zanadrzu miałam jeszcze strój wielkookiej Skipper, Stacie z lat 90-tych, a także 4 stroje Shibajuku girls, ale wezwano mnie na misję.

Choć z ubrań szytych przez Mattel’a czy to współczesnego, czy dawnego można coś dla Licci dobrać, to jednak nie ulega wątpliwości, że jej własne stroje są dla niej najlepsze. Nigdy nie planowałam posiadać dużej kolekcji lalek Licca, za to chciałam by te kilka, które miały stanąć w mojej witrynce posiadało dodatkowe stroje. Tak więc moja druga Licca przybyła z Japonii już z dodatkową sukieneczką, która świetnie do niej pasuje bo jest w stylu Yumekawa. Fashion nazywa się Yumeiro Yumekawa Sweets Dress Set i został wydany w kwietniu 2020 w ramach serii Yumeiro Licca-chan (Dream Color). Strój posiada śliczne opakowanie, grafiką skoordynowane z serią Dream Color. Takara wydała kilka takich uroczych fasionów, już o nich pisałam przy okazji Himari o tutaj. 

To co uwielbiam w strojach Takary to różnorodność materiałów i detaliczność jakimi się te ubrania cechują. Mamy tu plisowaną górę obszytą koronką, dół zaś jest dwuwarstwowy – na wzorzysty materiał naszyto jeszcze warstwę tiulu, a następnie obrębiono falbanką. Są kokardki, perełki, kwiatuszki, wszystko czego dusza zapragnie. Nie brakuje też dodatków, bo w zestawie znalazły się urocze skarpetki obszyte koroneczką, buty i torebka w kształcie cukierka. Torebka nie jest funkcjonalna, ale jest urocza. Co się tyczy butów, to Takara ma dość ograniczony wachlarz odlewów tychże, natomiast wydaje je w różnych kolorach i co najważniejsze, firma nie szczędzi butów, dorzuca je do prawie wszystkich współczesnych fashionów.

Obiecywałam sobie więcej tych uroczych kiecuszek, niestety na kilka miesięcy zarzuciłam powiększanie mojej kolekcji Licci, co było następstwem czerwcowych zmian odnośnie opłat celnych. Teraz jednak Licca coraz częściej o sobie przypomina, podobnie jak Mimi, moja druga Mimi jest już w drodze. Chyba nie potrafię już dłużej opierać się tym uroczym laleczkom, szczególnie, że lutowe zapowiedzi Takary są fantastyczne. Dla już wcześniej wydanej Sumikkogurashi Licci (która bardzo, ale to bardzo mi się podoba) powstał strój dodatkowy, a także tematyczna kawiarenka. Mam absolutnego bzika na punkcie lalkowych kawiarenek i tak żałuję, że ominęła mnie kawiarnia Hello Kitty dedykowana dla Licci. 

Licca-chan Welcome to Sumikkogurashi Cafe

 źródło: https://www.1999.co.jp/eng/10828246

Licca-chan Welcome to Sumikkogurashi Cafe Dress Set

źródło:https://www.1999.co.jp/eng/10828220

Na koniec jeszcze kilka ujęć z wcześniej wspomnianego majdanu. Czasem się dziwię moim dzieciom, że robią taki ogromny bałagan gdy się bawią, że nie można przejść swobodnie przez pokój, ale widząc co ja sama uczyniłam przez pół godziny fotografowania lalek nie ma się co dziwić dzieciom.