JCPenney Evening Sensation Barbie 1992

Gdyby nie historyczna wartość listopada oraz rocznica ślubu, to ten miesiąc mógłby dla mnie nie istnieć. Byłabym całkiem zadowolona gdyby złoty od słonka i kolorowy od liści październik przeszedł gładko w śnieżny, rozbrzmiewający kolędami i świątecznymi piosenkami, pachnący choinką grudzień. Listopadowa mglisto-deszczowa aura zachęca mnie natomiast do sięgnięcia po lalki, które naznaczyły początek mojej przygody z kolekcjonowaniem Barbie. To lalki w balowych sukniach, które niebezpiecznie balansują na granicy kiczu i elegancji. Ich kopiaste suknie i jeszcze większe fryzury przestają być przyciężkie i przytłaczające, gdy na zewnątrz ponuro.

W poprzednim wpisie wspomniałam o dwóch lalkach, które zamówiłam na eBay’u z początkiem października. Jedna z nich już do mnie dotarła, drugą już trzeci raz zatrzymano na cle – nasi sumienni urzędnicy celni ewidentnie nie wiedzą co z nią zrobić i się głowią. Mam nadzieję, że ją wypuszczą bez konsekwencji. Ale ten wpis nie jest o niej, ani o naszych celnikach, tylko o kolejnej lalce powstałej na potrzeby JCPenney – Evening Sensation Barbie 1992. Jak większość JCPenney Barbie, Evening Sensation nie jest lalką cenioną przez kolekcjonerów i odnoszę wrażenie, że nawet niewielu o jej istnieniu wie. Tym lepiej dla mnie – mogłam sobie pozwolić na NRFB.

Moja lalka posiada mały fabryczny defekt – jedną brew ma namalowaną wyżej, ale mnie to nie przeszkadza, bo bardziej wzrok przykuwa jej unikatowy malunek twarzy. Fakt, uroda tej lalki może być … dyskusyjna. Barbie ma wielkie, okrągłe jak w anime oczy, jasne brwi i wysokie czoło, a w dodatku jej twórca nijak nie mógł zdecydować się na jeden czy choćby dwa kolory oczu – nie, Barbie ma oczy czterokolorowe! Jak szaleć to szaleć! Fryzurę Barbie też ma dość ekscentryczną – kanekalonowe loki upięte są na czubku głowy w wysoooooki kucyk. Najwyższy jaki kiedykolwiek wiedziałam. Toż to pełnoprawna fryzura na cebulę! Za to jaką wdzięczną kaskadą spływają te loki na jej ramiona. To nietuzinkowa Barbie, ma troszkę głupiutki wyraz twarzy, ale czy nie jest wprost urocza?

Lalki JCPenney najczęściej ubrane są co najmniej ryzykownie, z przepychem i fantazją, a Evening Sensation jest tego świetnym przykładem. Obszerna, wyszywana opalizującymi, kolorowymi nitkami peleryna jest bardzo efektowna, a pod nią jest jeszcze lepiej – Barbie ma na sobie suknię z mięciutkiego, prawdziwego weluru. Zwężana, dopasowana suknia świetnie podkreśla zabójczą figurę Barbie. Obecnie bardzo o to trudno, bo Mattel próbuje znaleźć kompromis między szczupłym ciałkiem standardowej Barbie, a rubensowskimi kształtami  lalek typu curvy. Efekt końcowy jest taki, że stroje są często workowate i bezkształtne, ale za to pasują na lalki o różnych sylwetkach. Wracając do welurowej kreacji mojej Barbie, to jest to jedna z moich ulubionych sukienek. Jest prosta, świetnie uszyta, a gargantuicznych rozmiarów kokarda kojarzy mi się z Czarodziejką z Księżyca!

Mogłabym się rozpływać nad tą lalką, bo jest urocza z buzi i ubrana też jest wspaniale, ale przyznam się, że o kupnie zaważyły … buty! Podobnie jak Enchanted Evening, ta Barbie dostała od Mattel’owskich stylistów absolutnie wystrzałowe szpilki, których w tym kolorze nie widziałam u żadnej innej lalki. Szpilki w żaden sposób nie chcą się trzymać stóp Barbie, a lalki używane zdążyły już je zgubić, dlatego uparłam się na stan NRFB, czyli taki, w jakim ta lalka w naturze występuje najczęściej. Kolejnym wspólnym mianownikiem lalek JCPenney jest biżuteria, tym razem wykonana z drobnych koralików. Zastanawia mnie ten wielki kawał plastiku w kształcie łezki przytwierdzony do … no właśnie, do czego? Co to w ogóle jest? Opaska? Przepaska? No nie gumka, bo nie jest elastyczne tylko zapinane rzepem. Nazwijmy to roboczo ozdobą do włosów. Cudaczne to, ale naturalnie, skoordynowane z resztą stroju!  

Evening Sensation i Enchanted Evening to nietuzinkowe lalki, takie dwa kolorowe ptaki. W mojej kolekcji jest też JCPenney Evening Majesty, którą zapomniałam sfotografować, ale zobaczycie ją niebawem, bo podpięła się pod sesję innej lalki. A tak z zupełnie innej beczki, październik minął mi pod znakiem braku weny do pisania, w listopadzie jest podobnie. Lalki przybywają, bo do ich kupowania weny mi akurat nie brakuje, wręcz przeciwnie, ale jakoś tak nie idzie mi pisanie. Na przykład, planowałam długi, obszerny wpis traktujący zbiorczo Barbie od JCPenney. Nakradłam nawet zdjęć z sieci i co? Na tym koniec. Może następnym razem. Grudzień natomiast zapowiada się lepiej. Świąteczne lalki aż się pchają do witryny – dwie już tam siedzą, kolejne trzy są w drodze, a Microsoft Word aż sam się otwiera. Potrzeba mi tylko … choinki w tle! Pozdrawiam Was cieplutko.