FAO Schwarz Madison Avenue Barbie 1991

 

Znów się pogniewałam na eBay’a! Nie, żebym miała z nim same wzloty, ale tym razem upadek jest bardzo bolesny, prosto na tylną kieszeń jeansów, czyli tam gdzie się trzyma portfel. Kolejny raz podwyżki opłat celnych i kosztów przesyłek, bo … koronawirus (nie przyjmuję tego jako wytłumaczenie, zbyt wiele razy wirus użyty był jako wymówka dla podniesienia cen za … dosłownie wszystko)! Lubię eBay, zwłaszcza amerykański, bo gdy szukam jakiejś lalki, to właśnie tam ją znajduję i to w najróżniejszych wariantach – w pudle, bez pudła, z ubraniem, bez ubrania, samo ubranie bez lalki, czego dusza zapragnie. Niestety włos się na plecach jeży  gdy się pomyśli, że koszt lalki trzeba pomnożyć razy 4 bo po drodze dwie główne dojarnie – eBay Global Shipping Program oraz Urząd Celny! No więc pokazałam eBay’owi figę, a lalkowe plany poszły … sobie w dal, a wraz z nimi Ken Harleyowiec 2, Phone Fun Courtney, obie Mrs Pfe Albee i wiele innych. Myślałam, że i Madison Avenue Barbie do nich dołączy, a tu taka niespodzianka!

O tej niespodziance nieco niżej, bo czas na wycinek z barbiowej encyklopedii. Madison Avenue Barbie to jeden z wspólnych projektów Mattel’a i FAO Schwarz. FAO Schwarz to amerykańska firma, która zajmuje się handlem zabawek o wysokiej jakości. W 1862 założył ją Frederic August Otto Schwarz w Baltimore, a następnie przeniósł do Nowego Jorku, na Manhattan. Dzieje FAO Schwarz były burzliwe, firma przechodziła z rąk do rąk, dwa razy bankrutowała, ale w jakimś stopniu pozostawała w rękach rodziny założyciela, która obecnie znów posiada większość udziałów, jak głoszą Internety. Ilość sklepów rosła i malała, a w czasach największej świetności było ich 40 z tym najsłynniejszym przy Piątej Alei, który na pewno kojarzycie z filmów takich jak Kevin sam w Nowym Jorku czy Baby Boom. Ja sama pamiętam jak z wypiekami na twarzy oglądałam scenę, w której Kevin wchodzi do Duncan’s Toy Chest (ja też chcę, pomyślałam wtedy). Na próżno szukać sklepu przy Piątej, ale od 2018 obrał on sobie miejscówkę równie prestiżową – przy Rockefeller Plaza.

Źródło: https://www.alamy.com/stock-photo-fao-schwarz-5th-avenue-manhattan-new-york-16299512.html

FAO Schwarz na swoich półkach nie postawiłby byle czego, więc Mattel, tworząc dla nich Barbie, musiał się nieco bardziej wysilić. Rezultaty tej współpracy robią wrażenie. Kojarzycie Barbie Statue of Liberty, Circus Star czy George Washington? Pod szyldem FAO przewinęło się oczywiście kilka skromniejszych lalek, takich jak Barbie at FAO, Shopping Spree czy FAO Fun, ale one też mają coś w sobie i były świetnie wykonane. Na przykład taka Barbie at FAO ubrana jest w spódniczkę z prawdziwego jeansu, z prawdziwymi kieszeniami i przeszyciami. W 2012, dla uświetnienia 150-tej rocznicy istnienia marki, Mattel wydał FAO Schwarz Toy Soldier inspirowaną jedną z wersji logo FAO. Barbie ma kocie oczy i cudowny strój. Choć to współczesny wypust Mattel’a, nie pogardziłabym nią. W ten oto sposób przechodzimy do mojej Madison Avenue Barbie 1991.

Źródło: https://pl.pinterest.com/pin/24699497940294220/

Źródło: http://snickerdoodlestreet.blogspot.com/2014/09/fao-schwarz-toy-soldier-barbie.html

Na widok jej zdjęć dostawałam niekontrolowanego ślinotoku, świądu portfela i innych dolegliwości znanych kolekcjonerom. Mało co, a dostałabym krwotoku z nosa gdy zobaczyłam Madison Ave u jednej z moich ulubionych sprzedawczyń. Lalka była w pudełku wraz z kompletem akcesoriów. Nadgryzione zębem czasu pudełko jest wielkie jak u lalki kolekcjonerskiej, zdobi je bardzo prosty szkic lalki, a według mnie powinno również zawierać ostrzeżenie typu: „otwarcie może skutkować trwałym uszkodzeniem nerwu wzrokowego”, bo wewnątrz czeka na nas prawdziwa eksplozja gryzących się ze sobą kolorów. Mroczki przed oczami po paru minutach intensywnego wpatrywania się w lalkę są normalnym zjawiskiem.

Mój aparat nieco wyostrza kolory, dlatego Barbie wygląda na zdjęciach jak starsza pani, która ze wszystkich sił próbuje zamaskować niszczycielski wpływ bezlitosnej natury i przemijającego czasu. W rzeczywistości zielony cień jest bardziej rozmyty, delikatny i transparentny. Lalka ma krótkie, saranowe włosy, które ongiś upięte były w elegancki kok, ale utrzymujące go w ryzach gumki rozpadły się, a ja nie potrafiłam go odtworzyć. Zresztą, nigdzie nie mogłam znaleźć zdjęcia koka w stanie sprzed degeneracji gumek, więc upięłam je w niesforny kucyk. Kok znacznie lepiej pasowałby do jej efektownej biżuterii. Kolia z pereł kojarzy mi się z Wilmą z Flintstonów.

Strój Barbie składa się z kilku elementów, które wyglądają bardzo widowiskowo, o ile się ich nie maca. Zielony, obszerny płaszcz uszyty jest z szeleszczącej ceraty, dlatego powędrował do pudełka z Barbiowym ciuchem wszelakim. Pod nim, Barbie ubrana jest w żakiet z przyjemniejszej tkaniny z zapięciem na zatrzaski. Żakiet zdobi brosza, jeden z ciekawszych elementów stroju. Marynarka jest przyjemna, niestety pod nią zamiast bluzki i spódnicy mamy … sukienkę przepasaną złotym sznurkiem. Integralność obu części nie razi aż tak bardzo dzięki żakiecikowi. Są też rajtki, które zawsze wysoko cenię u lalek, choć te są nieco przykrótkie na Barbie, krok znajduje się nieco niżej lalkowej … anatomii. Barbie to oczywiście nie przeszkadza, ale ja na sam widok czuję się niewygodnie.

Moja Barbie ma imponujące wyposażenie (bez podtekstów) bo poza wieloelementowym strojem i klasycznymi kajakami dostała od Mattel’a torebkę, taką prawdziwą, otwieralną, tekturową torbę na zakupy, a także okulary, stojak oraz ponętne koronki. Ten ostatni dodatek intryguje mnie i cieszy w równych proporcjach, ale nieco kłóci się z profilem FAO Schwarz – wszak sklep oferuje zabawki, a nie ekskluzywną, intymną, kobiecą bieliznę. Nawet spis zawartości umieszczony na pudełku informuje, że w jego wnętrzu znajdziemy misia, a w realu Mattel serwuje koronkowe body. Nie żebym wybrzydzała, od razu odarłam Barbie z ciuchów wyjściowych i wcisnęłam w koronki, a później nie mogłam się zdecydować w której wersji ją eksponować – w tej dla dzieci czy dla dorosłych.

Widok FAO Barbie w witrynce cieszy moje oczy, choć jak się za długo gapię, to mi łzawią. Lalka jest tak wspaniale nieskrępowana kolorystycznie, tak ekstrawagancka, że aż sama nie wiem czy to elegancja czy kicz. Kolorów w dzisiejszym wpisie jest całkiem sporo, ale dorzucam jeszcze zdjęcia szczotek do włosów Barbie, które uzbierały mi się przez te dwa lata z hakiem – fotografie specjalnie dla Wiktorii, która podziela moją fascynację lalkowymi szczotkami. Pozdrawiam Was kolorowo! PS. Irytują mnie zmiany na blogspocie, nie wiem czemu mają one służyć, bo zamiast ułatwiać i oszczędzać czas, zmuszają mnie do jego marnotrawienia – każde zdjęcie muszę teraz kliknąć i zmienić jego wielkość, bo mi poza ramki wyjeżdża! No cóż, trzeba będzie się przyzwyczaić, szkoda tylko, że wiele zmian wprowadzanych jest dla samego wprowadzenia zmian, a nie w imię poprawy funkcjonowania.