Hawaiian Fun Skipper 1990

Ostrzeżenie dla czytających: uwaga, rozpisałam się, więc proponuję skoczyć po piwko i chipsiki i się wygodnie rozsiąść, a jeśli czytacie ten wpis przed południem, to może kawka i ciacho będą lepszą alternatywą, a rozpisałam się tak nie bez powodu. Dzisiejszy post traktuje na temat lalki dla mnie wyjątkowej do tego stopnia, że musiała to być nówka sztuka, nie śmigana i do tego w pudle. Stan NRFB nie jest dla mnie koniecznością. Oczywiście lubię zapudłowane lalki, bo są nowe (na tyle na ile 30-letnia lalka potrafi być nowa), są w bardzo dobrym stanie (z tym bywa różnie) i mają swoje oryginalne ciuchy i akcesoria, ale często wybieram lalkę używaną na drodze kompromisu by w ogóle ją mieć. Poza tym, lalki pudełkowe marnują się u mnie, bo i tak muszę je oswobodzić z ich kartonowego więzienia jak tylko trafią w moje ręce i w zasadzie to lubię całą tą zabawę z kąpaniem, praniem i papilotami, bez których trup nie nadaje się do wystawienia na widok publiczny. Jednak w przypadku Hawaiian Fun Skipper o kompromisach i kąpielach nie było mowy, a ja z pełną świadomością pozwoliłam przejść mi koło nosa kilku świetnym okazjom kupna wersji używanej. W końcu to lalka wyjątkowa.

Zanim wyjaśnię na czym ta wyjątkowość polega, przedstawiam Wam niewielki wycinek z lalkowej encyklopedii. Hawaiian Fun to lalki plażowe, ale takie bardziej dopieszczone i promowane reklamami w TV. W skład serii weszło aż siedem lalek: Barbie, Kira, Christie, Skipper, Jazzie, Ken i Steven. Barbie jest śliczna i ujmująca tak jak to lalki z tamtego okresu potrafią, ale poza Skipper to właśnie Jazzie najchętniej widziałabym w mojej kolekcji. Każda szanująca się seria potrzebuje dodatkowego doposażenia w postaci zestawów akcesoriów, bo oczywiście fajnie jest mieć tą lalkę z reklamy, ale jeszcze fajniej gdy ma się do niej motorówkę czy hamak, również z reklamy. Jeśli niektóre elementy z poniższych zdjęć wyglądają znajomo i kojarzycie je z innych plażowych serii Barbie, to dlatego, że Mattel bardzo lubi recycling. Nie zabrakło również strojów dodatkowych, a było ich sześć, utrzymanych w krzykliwej, neonowej kolorystyce, nie wyposażonych w buty, ale ten niedostatek miały nadrabiać kolorowe, sylikonowe kółeczka pakowane po trzy w zestawie. Pełniły funkcję bransoletek i ozdób do włosów. Stroje przywodziły na myśl egzotyczne wakacje i dzikie plaże, jak zresztą i cała seria.

źródło: https://www.amazon.com/Barbie-Hawaiian-HAMMOCK-HIDEAWAY-Playset/dp/B002DQTWUI

 źródło: https://pl.pinterest.com/pin/47991552254602239/

 źródło: https://pl.pinterest.com/pin/329888741449733078/

 źródło: https://pl.pinterest.com/pin/474074298260410310/

 źródło: https://pl.pinterest.com/pin/556124253957181592/

 źródło:https://pl.pinterest.com/pin/323203710742838852/

 źródło: https://www.amazon.in/Barbie-Hawaiian-ISLAND-HOPPER-BOAT/dp/B0044VCW6Q

 źródło: https://www.flickr.com/photos/stundika/16282628483

No więc co jest takiego niezwykłego w tej bądź co bądź dość skromnej, bosej lalce. Zasadniczo niewiele, poza faktem, że jest to pierwsza Skipper, jaką kiedykolwiek ujrzały moje oczy, a miałam wtedy 7 lat. Lalkę mogłam sobie podziwiać z bezpiecznej odległości ok. pół metra, ale i tak wielce ją sobie umiłowałam. Lalka należała do mojej kuzynki i była jej ulubienicą, więc niestety nie mogłam się nią pobawić, co rozumiałam i szanowałam, wszak to ukochana lalka, ja też taką miałam. Kuzynka obchodziła się z nią z należytą czcią i poinformowała mnie, że ma na imię Skipper i, że to młodsza siostra Barbie, dlatego taka mała. Następnie kuzynka przypięła Skipper pasem do różowej Vespy i wprawiła w ruch lalkę wraz ze skuterkiem za pomocą pilota. Zdalnie sterowana Vespa była imponującym sprzętem, ale ja skupiłam się na wizerunku laleczki chłonąc każdy jej szczegół. Zapamiętałam okrągłą jak księżyc buzię, wielkie, niebieskie oczy, złociste, długie do pasa loki. Skipper miała płaskie stopy, a także nogi zginane na klik, jako prawowity i oryginalny produkt Mattel’a.

W oparciu o te wspomnienia, próbowałam po latach zidentyfikować lalkę kuzynki, ale powyższe wskazówki nie były pomocne, bo to cechy dość ogólne, wspólne dla większości Skipper z lat 87-94. Przejrzawszy niezliczoną ilość zdjęć zaczęłam przypominać sobie kolejne szczegóły – lalka miała płaskie stopy, to zanotowałam, bo była bez butów. Niemożliwością było, żeby kuzynka zgubiła buty, a więc to lalka plażowa i … miała taką spódniczkę z trawy …. i okulary – to był niezły bajer. Oczywiście przypomniała mi się również bransoletka przyjaźni, którą kuzynka obnosiła z dumą sztachając się co jakiś czas pachnidłem ukrytym w zawieszce bransoletki. Całościowy obraz uzupełniła żarówiasta, pomarańczowa szczotka do włosów. Jako dzieciak uwielbiałam te szczotki oraz fakt, że występowały w najprzeróżniejszych kolorach – neonowych, pastelowych, perłowych itp. Miałam na ich punkcie fioła, więc choć to szczegół mało istotny, ja zapamiętałam szczotkę w kolorze tak soczystym, że aż chce się ją wrzucić do sokowirówki.

Tak więc po blisko trzech dekadach miałam wreszcie swoją wymarzoną, najpierwszą Skipper, a obraz sprzed lat został poddany chłodnej ocenie dorosłej kobiety, takiej wpół-do-czterdziestki. Dobra, żartuję z tą chłodną oceną, cieszyłam się i piszczałam z radości jak siedmiolatka. Lalka jest moim urodzinowym samoprezentem i jako taki, jest bardzo trafiony. Skipper ma co prawda włosy zgniecione pudłem i tak niesforne, że zmuszona byłam popełnić profanację i uczesać to złote runo zaraz po zdjęciu taśm ochronnych (to saran oczywiście, ale istnieje też wariant kanekalonowy). Przydałoby się wrzątkowanie, ale do tego jeszcze nie dojrzałam emocjonalnie więc jest taka rozczochrana jak wiedźma co dopiero zaparkowała miotłę. Co jeszcze? No cóż, pachnidło po latach przemieniło się w śmierdzidło. Wonieje intensywnie bo zaklejone było folią ochronną, żeby nie wywietrzało i niestety zabieg ten zdał egzamin.

Nie zapominając, że ja nie zbieram plażówek, nagięłam nieco rzeczywistość i zamaskowałam pochodzenie lalki wciskając jej na stopy parę pepegów. Poniżej cała moja plażowa ekipa, obuta oczywiście, bo przecież jestem bardzo konsekwentna w moim zbieractwie. Pozdrawiam słonecznie.