Pewnego kocyka historia radosna

Jakiś czas temu wzięłam udział w rozdawajce, którą organizowała na swoim blogu Inka. Nagrodą był własnoręcznie przez Nią wydziergany kocyk w rozmiarze lalkowym. Inka potrafi nie tylko ślicznie dziergać, ale ma też szczodre serduszko. Zamiast więc wylosować tylko jednego zwycięzcę, dodziergała tyle kocyków ilu było uczestników i tym sposobem ja mam mój własny. Kocyk niedawno dotarł i ogromnie spodobał się mnie i Pierworodnej. Korzystając więc z ferii Pierworodnej i drzemki Drugorodnej (odpędzić ją od lalek nie mogę, a za młoda jest) wyciągnęłyśmy z witryny kilka lalek, aparat i ... bawiłyśmy się z Córcią przednio wymyślając taką oto prostą historię z morałem. Foty są katastrofalne, ale światło miałyśmy marne, a i uśmiałyśmy się przy tej zabawie, więc się aparat trząsł.

Narrator: Pewnego dnia trzy lalki, usłyszawszy dźwięk domofonu wyśliznęły się z witrynki …

Skipper: Coffee coś dostała, może to nowa lalka! Może to Kevin!!!!!!

Courtney: To nie Kevin, ale coś kolorowego. Dobra poszła, sprawdźmy co to!

Skipper: To kocyk! Jaki śliczny – moje kolory. Patrzajcie, to ręczna robota! Zabieramy go, pomóżcie dziewczyny!

Courtney: Ręce mi zaraz odpadną, kładziemy!

Skipper: Nie tu, dalej, na prawo! Nie, to DRUGIE prawo! Trochę bardziej na lewo, jeszcze ciut …. Za bardzo, trochę na środek ….

Courtney: Ty dyrygent, może pomożesz, zamiast rozkazywać! Bo mi się stawy poluzują!

Skipper: Yyyyy, no dobra, niech będzie, możecie go położyć. Ino równo!

Skipper: Uff, zmęczyłam się!

Courtney: TY się zmęczyłaś???????

Skipper AA: Napiłabym się czegoś.

Skipper: Tak, świetny pomysł, dziewczyny skoczcie po coś do picia, ja popilnuję kocyka. Widzę, że Ken spoziera na niego łapczywie z witrynki.

Courtney: No niech będzie. Idziemy Skipper AA.

Skipper: No poszły wreszcie, ten kocyk jest MÓJ. Wprowadzam się tu! Idę po graty! No, wiedziałam, że już miejsca dla nich nie starczy. Muszą to jakoś przeżyć.

Skipper AA: Hej przyniosłyśmy napoje ….. yyyy

Courtney: Skip, nie za bardzo się tu rozgościłaś? A my?

Skipper: Sorry dziewczyny, musicie sobie znaleźć inny kocyk, niech wam Coffee wydzierga.

Skipper AA: Coffee nie potrafi dziergać! Nie bądź taka ….

Courtney: Skipper AA nie proś się, samolubna jest, idziemy! Zabieramy picie!

Skipper: Dobrze, mam własne. I jeszcze czekoladę mam! Z orzechami!

Skipper AA: No z orzechami, to już za wiele!!

Courtney: Skipp AA, idziemy!

Courtney: Wyrolowała nas! Wysłała nas po napoje, a w tym czasie bezwstydnie rozpanoszyła się na kocyku! To jej nie ujdzie na sucho.

Skipper AA: Co planujesz?

Courtney: Słodką zemstę!

Skipper AA: Co zrobisz?

Courtney: Masz na myśli „co MY zrobimy”! Słuchaj, będzie tak – psyt-psyt-psyt szept-szept-szeptu-szept!

Narrator: Skipper ożłopała się napojami i objadła czekoladą z orzechami i zasnęła. Śpi z otwartymi oczami, jak Gandalf. Natomiast Courtney i Skipper AA uknuły plan i teraz wprowadzają go w życie.

Courtney: Skipp AA pomóż mi, zabieramy te graty.

Skipper AA: Obudzi się!

Courtney: Nie bój żaby, śpi jak zabita.

Courtney: Dobra, rolujemy!

Skipper AA: Na trzy! Raz, dwa, trzyyyyyyyyyy!

Skipper: Ej co u licha?! Co się tu wyprawia?!!! Nie mogę się ruszyć! Dziewczynyyyy! To wasza sprawka!

Courtney: Tralalalala lala laaaa! Masz za swoje!

Skipper: No nie, wypuśćcie mnie!

Courtney: A kocykiem się podzielisz?

Skipper: Tak, obiecuję, tylko mnie odrolujcie.

Courtney: No nie wiem … samolub z ciebie, wiesz?

Skipper AA: Dobra Courtney, odnaleśnikujmy ją …

Courtney: Dobra, ale masz się poprawić ….. i czekolady chcemy. Z orzechami!

Skipper: Dobra, co tylko zechcesz!

Courtney: No i co? Nie lepiej tak od razu?

Skipper: No …. Chyba masz rację.

Skipper AA: Oto jest i morał – Nie roluj, bo sam możesz zostać wyrolowany (albo zrolowany)

K O N I E C

Inko, dziękuję Ci jeszcze raz! Sprawiłaś nam ogromną radość! Uściski!