Happy Holidays Barbie 1989

Na Waszych blogach czuć już Święta w powietrzu, więc i ja nie będę gorsza. Choinka już ubrana, a pod nią wdzięczy się Happy Holidays Barbie 1989 czyli Holidayka numer dwa w historii tej zacnej serii. W zasadzie gwiazdą dzisiejszego wpisu miała być nieco młodsza świąteczna Barbie z roku 1994, która w tym momencie jest w drodze do swojej poprzedniej właścicielki. Po krótce, po wyjęciu Barbie z koperty spotkała mnie niemiła niespodzianka. Sama Barbie była piękna, a w jej włosach dominował saran, a nie kanekalon. Niestety jej suknia była zwyczajnie zniszczona czego nie ukazywało zdjęcie zrobione przy świetle sztucznym, a sprzedawca nie wspomniał o tym ani słowem. Lalka była używana, więc spodziewałam się pewnych przetarć złotej powłoki w miejscach newralgicznych, ale uszkodzeń było więcej. Z przodu suknia jeszcze się jakoś prezentowała, ale z tyłu straszyła żółtymi połaciami, gdzie błyszczeć powinna się na złoto. Sprzedawczyni zgodziła się na zwrot, a ja mam nadzieję, że sprawa zakończy się pomyślnie. Trzymajcie kciuki.

Tymczasem, rocznik ‘89 jest wcale niemniej piękny od ’94. Barbie trafiła do mnie całkiem przypadkiem i w sposób nieplanowany. Ot jej poprzednia właścicielka również wystawiła Holiday ’94 na sprzedaż, ale ktoś był ode mnie szybszy. Pani zaproponowała mi ’89 w cenie tak śmiesznej, że nie mogłam się oprzeć nawet mimo pewnych braków w kwestii odziewku. Na zdjęciach skrzętnie to ukrywam, ale koronkowa halka nie należy do mojej Barbie, lecz do spektakularnej HH z roku 1995. Halka nie współpracuje z suknią, ale mam nadzieję, że kiedyś ją dokupię tudzież zlecę uszycie duplikatu. Mojej Holiday brakuje również pierścionka, ozdoby we włosach oraz butów, za to te elementy, które się ostały są w znakomitej kondycji. Uwielbiam opalizujący gorset imitujący sople lodu, a także futerkowe obszycia. Lalka w swej białej sukni przypomina zamieć śnieżną, którą teraz mogę sobie jedynie wyobrazić, przywołując wspomnienia z dzieciństwa, gdy śniegu było po kolana.

Sama lalka jest przepiękna, a malunek jej twarzy jest zapowiedzią tego, jak uroda Barbie zmieniać się miała w nadchodzącej wtedy dekadzie. Wielkie, wyraziste oczy oraz nieokiełznana burza kanekalonu to dwie cechy, przez które Barbie z lat 90-tych straciła wielu zwolenników pozostających przy swych ideałach z wcześniejszej dekady. Ja sama preferuję estetykę lat 80-tych, którą cechuje skromny malunek twarzy ale późniejsze Barbie również lubię przeogromnie, więc moja Królowa Śniegu wielce mi się spodobała.

Pod choinką stłoczyło się kilka bez chętnych do pozowania na tle kolorowego drzewka. Midnight Princess 1997 z serii Winter Princess Collection to jedna z moich ulubienic. Jak zwykle nie obyło się bez poszukiwań jej mankietu, który bezustannie mi się gubi. Pozostałe dwie modelki to czarnowłosa Opening Night oraz JCPenney Evening Majesty. Bezy i choinka to fantastyczna kombinacja. Już czuję święta, które starałam się uporczywie ignorować od końca października. Zazwyczaj bombki pojawiają się w sklepach zaraz jak z półek znikną znicze. W tym roku zaobserwowałam zgoła odmienną tendencję. Razem, w doskonałej harmonii półki sklepowe wypełniały znicze, Halloween’owe dynie oraz ozdoby choinkowe. No nadąż człowieku za tym szaleństwem. Całkiem prawdopodobne, że sklepy nie zdążą sprzątnąć petard i bożonarodzeniowych ozdób zanim zając wielkanocny wskoczy na półki wraz z pisankami. Pozdrawiam cieplutko.