Party Time Barbie AA Special Edition 1994

Dzisiejszy wpis dedykuję Fii, bo to dzięki niej moja najnowsza Krystynka wdzięczy się teraz w witrynce. Ja zapewne byłabym odkryła Krystynkę za późno, ale Fia zapamiętała, że lalka mocno, ale to mocno mi się zamarzyła i dała mi znać o jej niespodziewanym pojawieniu się na olx. Krysia chwilowo ukradła stojak Jazzie, bo ja znowu mam zaległości w tej kwestii. Zamiast tego zwolniłam najniższą półkę w witrynie, którą obecnie zamieszkują lalki siedzące, zaś gniewna Wallmart Exclusive Super Star 1993 powędrowała do nowej właścicielki. Wygląda na to, że pozbywam się jednej lalki na rok, a przybywa mi …. Hmmm może tę kwestię pominę. Skoro już aktualnościom i ogłoszeniom parafialnym stało się zadość, to przechodzimy do właściwej prezentacji.

Krysia to w zasadzie nie Krysia, a African American Barbie, ale wiecie o co chodzi. Mattel wprowadził niemałe zamieszanie w niektórych seriach wypuszczając Christie, w innych zaś Barbie AA, no ale wszystko to w imię promowania rasowego równouprawnienia. Pudełka lalek jednak tej idei nie odzwierciedlają, bo o ile zdjęcie promocyjne kaukaskiej Barbie przedstawia ją w towarzystwie Teresy, to ciemnoskóra Barbie na swojej fotografii pozuje sama, samotna, najjedyńsza. Intrygujące są te zdjęcia promocyjne, na których biała dziewczynka bawi się białą Barbie, ciemnoskóra Afroamerykanką, a Latynoska Tereską, ale ja się nie będę zagłębiać w taką analizę. Sama jestem rasy białej kaukaskiej, a przygarnęłabym wszystkie trzy lalki! Choć może białą Barbie najmniej.

Barbie AA zakupiłam nową, a w jej kartoniku poza zegarkiem z lekko skorodowanym wyświetlaczem znalazłam katalog! Jego obecność mnie zdziwiła, bo Tereska takowego nie posiadała. Katalog ma formę plakatu, z jednej strony prezentuje dostępne w tamtym czasie lalki i ich akcesoria, a z drugiej strony produkty dla małych właścicielek od butów z wizerunkiem Barbie, przez zastawę herbacianą, gacie z podobizną Barbie, na autach na akumulatory w skali dziecięcej kończąc. Nie lubię fotografować zdjęć, ale muszę, po prostu muszę pokazać Wam wieżę ratowniczą Baywatch oraz domek Stack’n Play bo uwielbiam rynek nieruchomości Barbie. Wszystkie domki, choćby najbardziej kompaktowe, walizkowe, naśladujące umiejętności transformersów struktury wywołują u mnie ciche westchnienie, nawet te, które w zasadzie mi się nie podobają. Oto jest i magia sentymentu. Mój dziecięcy domek dla Barbie wykonany był z dykty, tylną ścianę zrobioną miał z laminowanej tektury, a tylko flary, winda oraz mocowania były plastikowe, a i tak jest to dla mnie najdoskonalszy, najwspanialszy domek na świecie.

Wracamy do Barbie, którą ja z uporem maniaka nazywać będę Krysią. Moje fotografie amatorskie „pod ścianą” nie oddadzą jej prawdziwej urody, więc musicie mi uwierzyć na słowo, że w rzeczywistości jest dużo ładniejsza. Malunek twarzy cechuje minimalizm, na korzyść dla samej lalki. Włosy ma jak marzenie, choć kanekalonowe. Coraz bardziej zaczynam kręcić nosem na widok kanekalonu, ale może to przez wzgląd na moją nieudolność w dziedzinie restaurowania tego materiału. Jednak kanekalon kanekalonowi nierówny, włosy moich Paint’n Dazzle oraz Party Time są zdecydowanie lepsze gatunkowo niż w przypadku ekskluzywnych Happy Holidays, ale ich loki z zamierzenia nie miały być czesane.

Coś nie idzie mi pisanie tego posta (postu?), bo w każdym akapicie wskakuje mi słowo „kwestia”.
Dwa wpisy temu był to wyraz „tyłek”. No ale znowu odbiegam od tematu, wracając na właściwe tory – kwestia stroju Krystynki. Sukienka, buty, biżuteria, opaska na włosy, wszystko jest dokładnie takie samo jak u Tereni, za wyjątkiem kolorystyki, więc rozpisywać się nie będę. Dodam tylko, że kieca podoba mi się tak samo bardzo jak u Tereski, a najbardziej podobają mi się obie lalki stojące obok siebie!

Fotografie grupowe skłaniają mnie do wyciągania lalek z witrynki i cieszenia się nimi na nowo. Mogę porównywać malunki twarzy, analizować niuanse, które sprawiają, że ta sama twarz jawi mi się jako zupełnie inna. Tak na dzień dzisiejszy wygląda moja kolekcja Krystynek.